قصه باف

قصه باف: قصه امروز از روشا نه ساله

اولین روزی که امسال به مدرسه رفتم چیز عجیبی دیدم. یکی از همکلاسی های ما گوشه ایی کز کرده بود و با کسی حرف نمی‌زد.

من او را نشناختم. از دوستانی که سال گذشته در کلاس ما بودند پرسیدم آیا این دانش‌آموز را می‌شناسید؟ هیچ کس او را نمی‌شناخت.

وقتی زنگ خورد و سر کلاس رفتیم من کنار او روی نیمکت نشستم. خودم را به او معرفی کردم ولی او بازهم ساکت بود.

زنگ تفریح دوباره با او حرف زدم و گفتم: مدرسه ما را دوست نداری؟ سرش را پایین انداخت و گفت: هم دوست دارم هم دوست ندارم.

گفتم: چرا دوست داری و چرا دوست نداری؟

گفت: من بچه درسخوانی هستم و مدرسه را دوست دارم. چون از یک شهر دیگری به این جا آمد‌ه‌ام و از همه دوستانم جدا شدم این جا را دوست ندارم.

به او گفتم: من می‌توانم با تو دوست شوم. چند دوست دیگر هم دارم که آنها از می‌خوام با تو دوست شوند و مهربان باشند.

او خودش را معرفی کرد و گفت: اسمم سارینا است. اگر سرقولت باشی و مرا با دوستانت آشنا کنی قول می‌دهم دوست مهربانی برای شما و دانش‌آموز درسخوانی برای مدرسه باشم.

یک دفعه هردو زیر خنده زدیم و با هم دست دوستی دادیم.